คุณพ่อบอสโก
ยอห์น บอสโก ต้องพบกับช่วงชีวิตอันขมขื่นของการเป็นเด็กกำพร้า เมื่ออายุได้เพียงสองขวบ นายฟรังซิส บิดาที่รักยิ่งก็ถึงแก่กรรม ทิ้งบุตรชายสามคนให้อยู่ในการดูแลของมารดาโดยลำพังแต่เพียงผู้เดียว คุณแม่มาร์เกรีตา ผู้เป็นมารดาได้พยายามอบรมสั่งสอนลูก ๆ ทั้งสามเป็นอย่างดี โดยสอนให้พวกเขามีความเคารพศรัทธาต่อพระเจ้า เป็นพลเมืองดีของชาติ ฝึกหัดให้ทำงานตั้งแต่เด็ก สอนให้เป็นคนที่รู้จักเสียสละและพร้อมที่จะให้การช่วยเหลือผู้ที่ตกทุกข์ ได้ยาก
คืนหนึ่ง เมื่อยอห์นอายุได้ 9 ขวบ เขาได้พบกับความฝันที่แปลกประหลาด ในความฝันนั้นเขาพบว่า ตนเองกำลังยืนอยู่ในทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ เบื้องหน้ามีเด็ก ๆ จำนวนนับร้อยคนกำลังเล่นกันอยู่อย่างสนุกสนาน คึกคะนองตามประสาเด็ก บางคนด่ากันทะเลาะกัน ด้วยถ้อยคำอันหยาบคาย ยอห์นทนฟังคำด่าอันหยาบคายนั้นไม่ได้ จึงได้เข้าห้ามปรามและชกต่อยพวกเด็ก ๆ เหล่านั้นอย่างฉุนเฉียว ทันใดนั้นมีบุรุษผู้หนึ่งปรากฏมา เรียกเขาเข้าไปหา และสั่งให้เขาเป็นผู้นำเด็กเหล่านั้น พร้อมกับสั่งสอนว่า เขาจะชนะใจของเด็กเหล่านั้นได้โดยอาศัยความรัก และความอ่อนหวาน ไม่ใช่ด้วยการใช้กำลังเข้าชกต่อยพวกเขา ยอห์นจึงถามบุรุษผู้นั้นว่าท่านเป็นใคร บุรุษผู้นั้นตอบว่า เราเป็นบุตรของผู้ที่แม่ของเธอได้สอนให้สวดวันละสามครั้ง และเราจะมอบอาจารย์ให้แก่เธอ ทันใดนั้นยอห์นเห็นสุภาพสตรีผู้หนึ่งมาปรากฏอยู่ด้านหน้า แต่งกายด้วยชุดขาวล้วนบริสุทธิ์ สุภาพสตรีผู้นั้นจับมือของเขาด้วยความรักและความอ่อนโยน พลางกล่าวว่า มองดูเด็กเหล่านั้นซิ ยอห์นเบือนหน้ามองไปที่เด็ก ๆ เหล่านั้น แต่แทนที่จะเป็นเด็ก ๆ มากมายเช่นก่อน ยอห์นกลับเห็นมีแต่แพะ สุนัข แมว หมี และสัตว์ต่างๆ อยู่จำนวนมากมาย สุภาพสตรีผู้นั้นจึงกล่าวต่อไปว่า นี่แหละเป็นหน้าที่ของเธอที่จะต้องทำ เธอจงทำตนให้เป็นคนสุภาพ เข้มแข็งและอดทน สิ่งที่เธอเห็นเป็นสัตว์เหล่านี้ เธอจะต้องดูแลเขาให้ดี ยอห์นหันกลับไปมองอีกครั้ง และพบว่าสัตว์ดุร้ายเหล่านั้นได้กลายเป็นลูกแกะที่เชื่องและน่ารักหมดแล้ว เมื่อยอห์นเห็นภาพเช่นนั้นเขาไม่เข้าใจอะไรเลย