ประวัติผู้ร่วมตั้งคณะ

MAZZ_17

ประวัตินักบุญมารีอา โดเมนิกา มัสซาแรลโล

ผู้ร่วมตั้งคณะธิดาแม่พระองค์อุปถัมภ์

                     มารีอา  โดเมนิกา  มัสซาแรลโล หรือ มาอิน เกิดที่มอร์เนเซ  ตำบลเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในแคว้นเปียตมอนต์ ประเทศอิตาลี เมื่อวันที่ 9 พฤษภาคม  ค.ศ. 1837 บิดามารดาได้มอบมรดกอันมีค่ายิ่งกว่าทรัพย์ศฤงคารใด ๆ ทั้งสิ้นของโลกนิ้แก่ท่านนั่นคือ   ความรักต่อพระเยซูเจ้าในศีลมหาสนิทและต่อพระแม่มารีย์ ท่านทั้งสองเป็นชาวไร่ชาวนาที่นอกจากจะขยันขันแข็งในการทำมาหาเลี้ยงชีพดุจสามัญชนทั้งหลายแล้วยังเป็นคริสตชนที่ศรัทธา เชื่อมั่นในศาสนา  มาอินจึงเติบโตขึ้นในบรรยากาศที่ศรัทธาเป็นผู้ที่มีความเข้มแข็งทั้งสุขภาพ และจิตวิญญาณ

เนื่องจากท่านเป็นบุตรสาวคนโตของครอบครัว  จึงเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงของบิดามารดาทั้งการทำงานในไร่องุ่น และดูแลน้อง ๆ อีก 9 คน  แม้จะมีงานล้นมือแต่ความรักต่อพระทำให้ท่านยกจิตใจ สนทนากับพระองค์ในการภาวนาตลอดทั้งวัน  และพยายามก้าวหน้าในคุณธรรมความดี ปรับปรุงสิ่งบกพร่องในตนเองให้ดีขึ้นอยู่เสมอ เมื่ออายุ 15 ปี  ท่านสมัครเข้าเป็นสมาชิกของสมาคมธิดาแม่พระนิรมลทิน  และได้เริ่มงานแพร่ธรรมท่ามกลางเด็กหญิงของหมู่บ้าน  ในปี 1860  โรคไทฟอยด์ได้ระบาดอย่างรุนแรงในหมู่บ้าน  ขณะนั้นมาอินมีอายุ 23 ปี ท่านได้สมัครไปช่วยพยาบาลครอบครัวหนึ่งซึ่งเป็นญาติกัน  ขณะที่ช่วยคนอื่นให้หายจากโรค  ท่านกลับติดโรคร้ายดังกล่าวจนแทบจะเอาชีวิตไม่รอด   หลังจากป่วยหนักอยู่  2  เดือนท่านก็หายจากโรคแต่สุขภาพอันแข็งแกร่งของท่านก็สลายไปด้วย  ท่านไม่สามารถกลับไปทำงานในไร่องุ่นได้ดังเดิมอีกต่อไป  สภาพการณ์ดังกล่าวก่อให้เกิดรอยประทับฝ่ายจิตใจที่ลึกซึ้ง ท่านตระหนักว่าตนเองนั้นอ่อนแอไม่สามารถทำสิ่งใดที่หนักเกินกำลังได้จึงได้มอบตนเองแด่พระเจ้าโดยสิ้นเชิง   ท่านเริ่มไปเรียนตัดเย็บจากช่างคนหนึ่งในหมู่บ้าน  พร้อมกับ     เพื่อนสนิทชื่อ  เปโตรนิลลา  โดยตั้งปณิธานไว้ว่าจะเปิดร้านเย็บเสื้อผ้าของตนเอง  เพื่อรับบรรดาเด็กหญิงในหมู่บ้านมาเรียน  และฝึกงาน  ขณะเดียวกันก็จะสอนพวกเขาให้สวดภาวนา  รักพระเจ้า  และเป็นคริสตชนที่ดี

ในช่วงเวลาเดียวกันนั้นที่กรุงตุริน  คุณพ่อบอสโกได้ตั้งคณะนักบวชชายขึ้นโดยมีชื่อว่า คณะซาเลเซียนเพื่ออบรมเยาวชนชาย  คณะนี้ได้เจริญก้าวหน้า  และทำความดีแก่เยาวชนชายจำนวนมากมาย  วันหนึ่งคุณพ่อบอสโกได้นิมิตว่ามีเยาวชนหญิงจำนวนมากมายที่ขาดคนดูแล  พวกเขากำลังเล่นกันตามถนน  ฉับพลันพระมารดาได้ประจักษ์มา และบอกกับท่านว่า “จงเอาใจใส่พวกเขาเถิด  พวกเขาก็เป็นลูกของแม่เหมือนกัน”   ท่านจึงเริ่มคิดถึงโครงการที่จะจัดตั้งคณะนักบวชหญิง ซึ่งจะมีจิตตารมณ์เดียวกับคณะซาเลเซียนชายเพื่อดูแล      เอาใจใส่เยาวชนหญิงที่ยากจน และถูกทอดทิ้ง  คณะนักบวชนิ้จะเป็นดังอนุสาวรีย์ทรงชีวิตแห่งความกตัญญูรู้คุณที่คุณพ่อท่านมีต่อพระมารดา

พระญาณสอดส่องของพระเจ้าได้นำท่านให้มารู้จักกับคุณพ่อบอสโก   ท่านทั้งสองได้ร่วมกันสถาปนาคณะธิดาแม่พระองค์อุปถัมภ์  ท่านได้พิสูจน์ตนเองในฐานะมหาธิการิณีสูงสุดคนแรกของคณะว่าเป็นผู้อบรม และอาจารย์ที่เชี่ยวชาญ    ด้านชีวิตภายใน  สามารถถ่ายทอดจิตตารมณ์ซาเลเซียนแบบสตรีที่มากด้วยความคิดสร้างสรรค์  เป็นผู้นำที่มีใจเมตตา ร่าเริงยินดี  และพากเพียรอดทน  มีความสามารถในการสร้างมิตรภาพแท้ที่นำสมาชิก และเยาวชนให้ค้นพบโครงการของพระเป็นเจ้า และมีความสุขใจในการอุทิศตนรับใช้ผู้อื่นโดยไม่หวังผลตอบแทน (ใครไม่รู้แก้เอาไว้หนูว่าดีนะคะ)

ระยะเวลาเพียง 9 ปี  ในชีวิตนักบวชท่านสามารถนำพาคณะให้เจริญก้าวหน้าทั้งด้านความศักดิ์สิทธิ์ และภารกิจมากมายทั้งในอิตาลี และต่างประเทศ ในวันที่ 14 พฤษภาคม  ค.ศ.1881  ท่านได้สิ้นใจอย่างศักดิ์สิทธิ์กลับไปยังเคหาสน์ของพระบิดา  สมเด็จพระสันตะปาปาปีโอที่ 11 ได้ทรงประกาศแต่งตั้งท่านเป็นบุญราศีในปี ค.ศ.1938  และสมเด็จพระสันตะปาปาปีโอที่ 12  ได้ทรงสถาปนาท่านเป็นนักบุญ เมื่อวันที่ 24 มิถุนายน ค.ศ. 1951